سهیل عربی، زندانی عقیدتی در زندان اوین طی نامه ای تحت عنوان “وقتی که فساد مشروع و قانونی است”، به بیان مشاهدات خود از فساد اداری و مالی در سازوکار زندان می پردازد. او با اشاره به تحولات اخیر زندان پس از قتل علیرضا شیرمحمدعلی، این نکته را یادآور می شود که این تحولات در راستای منفعت عده ای از مسئولان و نهادهای امنیتی صورت گرفته و سیستم مراقبت و تنبیه به کار رفته توسط قوای حاکمه، نه در جهت تربیت و مجازات مجرمان بلکه در راستای تولید مناسباتی است که این زندانی آن را “سرمایه داری رفاقتی” می نامد. به باور نگارنده این مناسبات صرفا رویه ای دیگر از فساد سازمان یافته است که در درون دیوارهای زندان اینگونه متجلی می شود. وی در بخشی از این نامه که نسخه کامل آن در ادامه می آید تاکید می کند: “چرخه ای که خود مولد مجرم و خود کیفر دهنده اوست، خود اختلاف طبقاتی و نابرابری را به وجود میآورد و از هر دو شکل واکنش به این نابرابری نهایت استفاده را میبرد”.
پیروان خِرَدگرایی 