خردمندان آزاد اندیش بر این باورند که خدایان در اندیشه^ء مردمان و بر پایگاه و رشد فرهنگی آنها آفریده شداند. سازمان و شیوه^ء ادارئ هر جمعیتی متناسب با بینش وتصورآنها در مورد خود کامگی یا مهرپرورئ آنان از خدایان خود شان است.  روشن است («الله»), زاییده^ء تصور فردی از قبیله^ء قریش, که با بینشی تنگ به پدیده هائ جهان می نگریسته, با «پروردگار» کوروش, که بر کشور دارانی فرمانروایی می کند, هرگز برابر نخواهد بود.

به خواندن ادامه دهید →

ایده ای از خدا وجود دارد، و اعتقاد به آن پیش از آنکه بر پایه ی استدلال باشد، بر اساس عوامل غیر عقلیست. خداباوران به دلایل مختلف وجود خدا را قبول می کنند (معمولا از خانواده ی خود ارث می برند) و بعد سعی می کنند برای آن دلایلی پیدا کنند. البته متاسفانه اکثر ما در مورد بیشتر عقایدمان چنین روشی داریم، شما و من. نقص بزرگیست که باید درمان شود، و نیاز به تلاش بسیاری دارد. خداباوران پس از آنکه برای عقیده ی پیش فرض شده ی خود به دنبال دلیل گشتند، برهانهایی تهیه کردند، که در این سایت بررسی شد. این برهانها همگی اشتباه هستند، و هم در این سایت اشتباه آنها نشان داده شده، و هم در سراسر تاریخ، طوری که حتا برخی از خداباوران خود نیز این مطلب را قبول دارند. حال این نکته مطرح می شود، که با ابطال برهانها چه نتیجه ای می گیریم ؟

به خواندن ادامه دهید →

با بررسی ژرف درکلام الله رهاورد اسلام ناب محمدی به روشنی وآگاهانه میگویم که راههای نشان داده شده در آن نه تنها راستی و درستی وشادی نیست که دروغ و ریا و بزرگترین راهنمای پستی پذیری , زبونی , خواری , کژاندیشی و سیه روزی است .

به خواندن ادامه دهید →

شخصی که به آتئیسم اعتقاد دارد آتئیست نامیده میشود، آتیئست را به فارسی بیخدا، خداناباور، ملحد، منکر و … ترجمه کرده اند.

به خواندن ادامه دهید →

واژه سفسطه ارتباط ریشه ای با سوفسطائی (Sophistēs) دارد که خود از ریشه سوفوس (Sophos) مشتق شده است که در زبان یونانی به معنی خرد، دانایی و فرزانگی است. سوفسطائی که معرب سوفیست است نیز کسی است که با دانش و خرد و فرزانگی سر و کار دارد یا بعبارت دیگر سوفیسطائی اسم فاعلی است از همان بن سوفوس. سوفسطائی از نظر لغوی همان معنی را میدهد که از واژه فیلسوف اراده میشود یعنی کسی که به مباحث عقلی میپردازد و تفلسف (Philosophize، فلسفه ورزی)  میکند، اما چرا امروزه سوفسطائی یا سوفیست بودن را با فیلسوف بودن یکی نمیدانند؟ این مسئله علتی تاریخی دارد که پیش از طرح آن شایسته است اندکی پیرامون اینکه سوفسطائیان چه کسانی بودند توضیح داده شود.

به خواندن ادامه دهید →

مغالطات شاخه ای دیرین از منطق است که به بررسی و شناخت خطاهای رایج در استدلال میپردازد. این بخش با هدف گسترش خردگرایی به توضیح و آموزش در مورد برخی از مغالطات منطقی مشهور می‌پردازد. شناخت مغالطات منطقی میتواند یک شخص را در شناخت درست از نادرست از طریق آشنایی با استدلالنما ها یاری دهد.

به خواندن ادامه دهید →

این مغلطه همچنین با نامهای Tu quoque (ته، کو کوای) و «دو خطا یک درست را نتیجه میدهند» شناخته میشود. ضرب المثل «دیگ به دیگ میگوید رویت سیاه» نیز در واقع به همین مغلطه اشاره دارد.

به خواندن ادامه دهید →

مغلطه حمله شخصی با واژه ها و عبارات «شخص ستیزی، مغلطه دشنام و توهین و Ad Hominem» نیز شناخته میشود.

به خواندن ادامه دهید →

مغلطه تعاقب همچنین با نام «علت شمردن امر مقدم» یا در لاتین با نام «Post hoc ergo propter hoc» و خلاصه آن «Post Hoc» شناخته میشود که ترجمه تحت اللفظی آن «پس از این، پس به این علت» میباشد.

به خواندن ادامه دهید →